 |
|
|
|
Αλφαβητάριο - Ίδρυση Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Έτσι ο Κοκκώνης διαρκώς βελτιώνει τους πίνακες, τ' αλφαβητάρι του, τον αλληλοδιδακτικό του οδηγό. Συγχρόνως προτρέπει άλλους δασκάλους να γράψουν κι αυτοί βιβλία. Μεταφράζει διάφορα έργα ξένων για την Ιχνογραφία, για την Γεωγραφία, για τα δικαιώματα του πολίτου. Κάνουν ότι μπορούν για να πλουτίσουν τον δάσκαλο διότι ο δάσκαλος βιβλία δεν έχει. Ο Κοκκώνης ο οποίος το ξέρει ότι ο δάσκαλος βιβλία δεν έχει, εισηγείται εις το Υπουργείο Παιδείας ότι πρέπει να γίνει ένας Οργανισμός να προτείνει προκήρυξη βιβλίων, να γράφει βιβλία, να εγκρίνει βιβλία. Και μάλιστα το διάταγμα που δέχεται πάρα πολύ την εισήγησή του με μεγάλη ευχαρίστηση λέγει ότι απαραιτήτως βεβαίως ο κ. Κοκκώνης πρέπει να είναι μέλος αυτής της εγκριτικής Επιτροπής. Έτσι ο Κοκκώνης μαζί με το Διδασκαλείο και την Επιθεώρηση των σχολείων που κάνει, δημιουργεί την κίνηση γύρω από το σχολικό βιβλίο τόσο του δάσκαλου όσο και του μαθητή. Θα πείτε εν τω μεταξύ τί διάβαζαν τα παιδιά. Ευτυχώς είχαμε και Έλληνες που είχαν γράψει κάτι για τα παιδιά, διότι δεν φροντίζει βέβαια για τα βιβλία του Δημοτικού Σχολείου μόνον, φροντίζει και για τα βιβλία του Ελληνικού Σχολείου. Ο Κοραής έχει γράψει μια ιερά ιστορία και μια κατήχηση. Αυτή συνιστά στα Δημοτικά. Ο Μισαήλ Αποστολίδης επίσης έχει γράψει βιβλία. Τα συνιστά εις τα άλλα σχολεία. Ο Μητροπολίτης Μόσχας Πλάτων έχει γράψει βιβλία. Τα συνιστά. Αλλά σου λέει πού να βρίσκουμε διαρκώς συγγραφείς που βρίσκονται μακριά. Πρέπει κι εμείς να δημιουργούμε νέα γιατί η ζωή κάθε μέρα αλλάζει και πρέπει να έχουμε εδώ την πηγή. Έτσι δημιουργείται το σχολικό βιβλίο και το οφείλουμε κι αυτό στον Κοκκώνη. Πόσες χιλιάδες σχολικά βιβλία, πόσες χιλιάδες αλφαβητάρια, έχουν τυπωθεί από τότε. Και το οφείλομε σ' αυτόν τον άνθρωπο και στην πρώτη του εισήγηση. Αλλά του οφείλουμε και κάτι άλλο αυτά τα πρώτα χρόνια. Ο Κοκκώνης πιστεύει, όπως κάθε αληθινός παιδαγωγός, ότι δεν είναι μόνο από άνδρες η κοινωνία είναι κι' από γυναίκες. Από μητέρες οι οποίες θα έχουν προ πάντων την επίδραση την ευεργετική επάνω στα παιδιά και πρέπει κι αυτές να είναι μορφωμένες. Επομένως κι η γυναίκα πρέπει να πάει στο σχολείο. Πρέπει κι αυτή να μάθει να γίνει κι αυτή δασκάλα, να διαβάζει, να ξέρει να περιποιηθεί τα παιδιά της και τον άνδρα της ως σύζυγος, ως σύντροφος, ως οδηγός. Και τότε ο Κοκκώνης συνιστά μία εταιρία, Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, το 1836 η οποία στην αρχή θα έχει σκοπό, όπου υπάρχει μία Κοινότητα φτωχή να την ενισχύουν χρηματικά για να μπορέσει να ιδρύσει σχολείο. Όπου υπηρετεί ένας έξοχος δάσκαλος και η Κοινότητα δεν μπορεί να τον πληρώσει όπως του πρέπει, να τον βοηθούν. Όπου υπάρχει ένας νέος που θέλει να μάθει δάσκαλος και χρήματα δεν έχει, να γίνεται υπότροφος της Εταιρείας. Εις την Εταιρεία αυτή, η οποία ενθουσιάζει αμέσως όλους που ακούνε γι' αυτήν, ονόματα μεγάλα της ιστορίας μας, τόσο της ηρωικής όσο και της παιδευτικής, γίνονται μέλη, όπως ο Μαυροκορδάτος, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Κοκκώνης ο οποίος είναι και ο πρώτος της γραμματεύς και ο πρώτος της εισηγητής, ο πρώτος της δημιουργός. Με εράνους που γίνονται στους διάφορους πλούσιους Έλληνες που βρίσκονται στην Ευρώπη, αρχίζει και κτίζεται το σχολείο εις το οποίο θα στεγάζονται τα κορίτσια, πέρα από το ρέμα που αρχίζει από την πλατεία Συντάγματος, όπως ξέρουμε τώρα κι έφτανε ως την Ομόνοια. Τότε δεν ήταν ο οδός Σταδίου. Ήταν ένα ρέμα απλώς. Από την απέναντι μεριά χτίζεται με σχέδια του Καυταντζόγλου το σχολείο αυτό των κοριτσιών. Αλλά τα χρήματα φτάνουν ως την μέση. Από κει και πέρα το κτίριο μένει ατελείωτο. Ο Κοκκώνης τότε πείθει τον Απόστολο Αρσάκη ο οποίος ήταν πλουσιώτατος κι ως μορφωμένος που ήταν μπορούσε να καταλάβει τον σκοπό για τον οποίο τον παρακαλεί ο Κοκκώνης, να δώσει τα χρήματα να τελειώσει το κτίριο. - Μάλιστα τα δίδω αλλά θέλω να ονομασθεί Αρσάκειο. - Ευχαρίστως αν είναι μόνον αυτό. Ονομάζεται Αρσάκειο το κτίριο τη Φιλεκπαιδευτικής Εταιρεία, ο Αρσάκης το προικοδοτεί επανειλημμένως κι έτσι έχουμε το Διδασκαλείο Θηλέων, που από τότε ίσαμε τώρα δεν έπαυσε να τροφοδοτεί τον Ελληνισμό, μέσα κι έξω από τα σύνορα του ελεύθερου κράτους, με δασκάλες. Θυμάστε -- και μάλιστα οι πολύ παλαιότεροι -- την αίγλη και την ακτινοβολία που είχε ο τίτλος Αρσακειάδα. Και πόσες φορές τα παιδιά τα μικρά, τα κοριτσάκια τα ρωτούσες: - Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; - Αρσακειάδα! Κι αν γνώριζαν καμμία διευθύντρια, που είχε βγεί από το Αρσάκειο, εκεί κοντά, τους έλεγαν: - Εγώ θα γίνω κυρία διευθύντρια! Κι είχαν υπ' όψει τους την κοπέλλα εκείνη που είχε φέρει νέο ήθος, νέα αντίληψη, νέους ορίζοντες στην παιδεία. Η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία είναι κι η πρώτη που εόρτασε τον Κοκκώνη το 1936 που εόρτασε την εκατονταετηρίδα της. Το πράγμα φαίνεται τόσο απλό όταν το λέει κανείς με λόγια. Αλλά όταν έπρεπε ο Κοκκώνης και κάποιος άλλος από τα μέλη της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας να περνούν από πόρτα σε πόρτα και να προσπαθούν να πείσουν τους γονείς να στείλουν το κοριτσάκι τους στον δρόμο να πάει στο σχολείο, τότε μόνο μπορεί να καταλάβει τις δυσκολίες. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια μοχθεί ο Κοκκώνης για να στήσει την Εταιρεία στα πόδια της κι όταν την στήνει στα πόδια της γίνεται βέβαια και δικός της Επιθεωρητής όπως είναι Επιθεωρητής όλων των σχολείων του κράτους. Το 1837 αναγνωρίζει η Κυβέρνηση τους πολλούς του κόπους και τις πολλές του προσπάθειες για το καλό της Ελλάδος και τον τιμά με τον τίτλο του Ιππότη του Αργυρού Σταυρού του Τάγματος του Σωτήρος.
|